İYİ Parti Genel Başkanı Akşener önce 26 Ağustos’ta sessizliğini bozdu. 5 Eylül’de Fatih Altaylı ile yaptığı söyleşide, yaşanan seçim sürecini bütün ayrıntılarıyla anlattı. Akşener çok heyecanlıydı, çok doluydu. Yaşadıklarını halkıyla paylaşma “ihtiyacının” ne denli büyük olduğu, her halinden anlaşılıyordu. Kolay değil, anketlerde oy oranı yüzde 17- 19 arasında görülen İYİ Parti, seçimde yüzde 10’un altına düştü. Muhalefet partilerinin en büyük “kaybedeni” oldu. Ancak Akşener bu sonucu büyük bir “olgunlukla” karşılıyor. Halkın kendisi ve partisiyle ilgili kararına saygılı olduklarını ve bundan sonraki süreçte izleyecekleri politikalarda, halkın uyarılarını“dikkate” alacaklarını söylüyor. Akşener “yeni” bir stratejiyi hayat geçirmekte kararlı Siyasi hayatımızın tüm dengelerini “değiştirecek” stratejiyi.

Akşener 26 Ağustos’ta özetle şunları söyledi;“2023 seçimlerinde, Erdoğan karşısında ilk kez “kazanacak” iki aday çıkarttık. Bunlar, halkın sevgisini kazanmış Ekrem İmamoğlu ve Mansur Yavaş. 20 yılda “ilk” kez yaşanan bir durum. En saygın kamuoyu araştırmalarında, bu iki adayın Erdoğan karşısında “rahatlıkla” Cumhurbaşkanı seçileceğini gördük. Dahası, üç yıl boyunca Türkiye’yi il il, ilçe ilçe dolaşırken “milletimiz” bu sonucu doğruladı. Bunun üzerine milletimize bir “söz” verdim ve 13. Cumhurbaşkanının“Millet İttifakı Adayı” olacağını söyledim. Bunu “inanarak” söyledim, ancak esas sorunun “kendi saflarımızda” olduğunu göremedim. Bu nedenle yüce Türk Milleti’nden “özür diliyorum”. Ben bu iki arkadaşımızın “yolunu açmak” için elimden gelen her şeyi yaptım. Hiçbir “kişisel beklentim” olmadan onları destekledim. Ancak onların yolunu kapatanlara maalesef “engel” olamadım. Bunun için de sizlerden özür diliyorum. Önleri kesilmek istendiğinde “yardımlarına” koştum, yanlarında durdum. Bu nedenle her türlü “hakareti ve“iftirayı” göğüsledim. Ben milletimizin” umudu” olan bu iki arkadaşımızın, bu tarihi çağrıya kulak vereceklerini düşündüm. Ama maalesef yanıldım. Onlara bu ateşten gömleği giydiremedim. Allah’ım şahittir ki; ne yaptıysam seçimleri kazanmak için yaptım.  Keşke herkes bizler kadar “cesur”, bizler kadar “fedakâr” ve bizler kadar “yürekli” olabilseydi. Maalesef olamadılar. Onlar için de sizlerden özür diliyorum”.

Akşener sürecin başından itibaren, önerilecek ismin “kazanacak aday” olması gerektiğini söyledi. Ancak 6’lı Masa,“aylarca” süren çalışmalarında, aday konusuna hiç girmedi. Bu konuyu “hep” göz ardı etti.,Saadet Parti’sinde yapılan,Akşener’in masadan kalktığı toplantıda gündem,“adayın” belirlenmesiydi. Partiler isimler önerecekler ve bu isimler arasından birisinin “hangi yöntem” ile aday yapılacağı kararlaştırılacaktı. Ancak ittifak partilerinin genel başkanları; beklenenin tam tersine, bırakın isim önermeyi, “hepsi” doğrudan Kılıçdaroğlu’nun adaylığını istediler. Bunun üzerine Akşener, kamuoyu araştırmalarında son sırada yer alan Kılıçdaroğlu’nun adaylığına “itiraz” etti ve masadan kalktı. Daha sonraki süreçte İmamoğlu ve Yavaş sorunu “çözmek” için Akşener’e gittiler ve kendilerinin “Cumhurbaşkanı yardımcısı” olma önerisini sundular. Yani öneriyi Akşener değil, belediye başkanları yaptı. Anlaşma sağlanınca da birlikte Kılıçdaroğlu ile bir otelde “bir araya” geldiler ve belediye başkanlarının“İcracı Cumhurbaşkanı Yardımcılığı” üzerinde uzlaşma sağlandı. On binlerce insan dışarıda beklerken, içeride ittifak partilerinin genel başkanları bu“mutabakat” metnini imzalamaları gerekiyordu. Ancak imzası istenen genel başkanların, bu son gelişmeden haberleri yoktu. Çünkü CHP kendilerini“bilgilendirmemişti”.Gerçekten çok vahim bir durum ve kabul edilebilir değil. Bu çok önemli bir “etik” sorun. Öneriye Babacan karşı çıktı; ancak teklifin CHP’den geldiğini öğrenince, partisiyle görüşmeye gitti. Döndüğünde önerinin partisince “kabul edilmediğini” söylese de anlaşma bir şekilde sağlandı ve “mutabakat” metni imzalandı.

Bu arada Kılıçdaroğlu’nun, seçime birlikte girmek için Akşener’e yaptığı öneriyi de kamuoyunun bilmesi gerek. İYİ Parti’ye tam 60 milletvekilliği öneriyor Kılıçdaroğlu. Aynen diğer muhalefet partilerine yaptığı gibi. Hiç hak edilmeyen, hiç adil olmayan, bu nedenle de kamu vicdanını çok rahatsız eden, sırf seçimi kazanmak uğruna, ilkesizce “milletvekilliği” dağıtma çabası. Bunu yapmaya Kılıçdaroğlu ve ekibinin hakkı yok. Kılıçdaroğlu’nun talebine, CHP’nin yönetimi de itiraz etmiyor. Çünkü onlar halkın değil “partinin” milletvekilleri. Koltuklarını kaybetmek istemiyorlar. Halk kimin uğrunda? Yoksa “normal” bir insan aklının kabul edeceği bir öneri değil bu.  Hani; İYİ Parti’nin yüzde 17’lerde bir oyu var, yani bir karşılığı var, ama diğerleri yüzde 1’in altındalar. Olacak iş değil. Ancak Akşener 60 milletvekilliği önerisini“anında” reddediyor. Deneyimli bir siyaset insanı olarak biliyor ki, CHP içinde yer alarak “farklı” bir siyasal parti olma iddiasını sürdürmeleri imkânsız. Diğerleri gibi;“hak edilmemiş” milletvekilliği alarak “anılmayı” ve “siyasal mefta” haline gelmeyi istemiyor.

Seçim sürecini anlatmaya ihtiyaç yok; her şey, herkesin gözü önünde yaşandı.Yüzde 60’la seçimi kazanacaklarını söyleyen Kılıçdaroğlu ve yönetimi tam bir hüsrana uğradı.Çünkü Millet İttifakı’nın yaptığı pek çok yanlış vardı. En önemlisi de “kazanma” şansı olmayan, yönetim becerisinden “yoksun”,“yetersiz” bir kişiyi aday göstermeleriydi. Sonuç, bu bağlamda şaşırtıcı değil. Ancak Millet İttifakı bu kararıyla halkın umudunu yok etti. Bütün muhalefet partileri; en başta da CHP, inanılmaz bir kredi kaybına uğradı. Kılıçdaroğlu büyük bir pişkinlikle “Olur böyle şeyler, hayatın sonu değil” dedi. CHP üst yönetiminin istifasını istedi, ama kendi istifasını hiç düşünmedi. Yaşanan onca skandal olaya karşın, hala koltuğunda oturuyor. O “bilge” denilen kişi gitti, yerine “nefret öğesi” haline dönüşen bir kişi geldi. Sorarsanız; “Geçmişi temiz bir kişi var mı ki genel başkanlığı bırakayım” diyor. Hem de bütün belediye başkanlarının önünde yapıyor bu aşağılamayı. İtiraz eden tek kişi yok. Demek “muhatapları”, bu sözü kabul ediyorlar. Başka türlü bir izahı yok bu tepkisizliğin. Milletvekilleri de öyle, üst kurullar da öyle. Herkes koltuğunu kurtarma derdine düşmüş. Yazık çok yazık. Baş aşağıya gidiyor CHP. Yoğun tepkiler var. Bakın kongrelere; geçmişte salonlara sığmayan, sokağa taşan CHP, şimdi kongrelerini dolmayan salonlarda yapıyor. Çünkü yaşananlar CHP’lilerin heyecanlarını, umutlarını yok etti. Yönetimlerine kırgınlar, kızgınlar, hatta öfkeliler. Protesto ediyorlar ve bu daha başlangıç.

İşte böyle bir süreçte Akşener’in söyledikleri daha bir “önem” kazanıyor. Çünkü CHP 2019 yerel seçimlerine İYİ Parti ile ittifak yaparak girdi. Muazzam bir “başarı” gösterdi. Tam 11 Büyükşehir ve metropol ilçe belediyesini İYİ Parti’nin “desteği” ile kazandı. Özellikle İstanbul’da ve güney illerinde HDP oylarının önemli katkısı olduğunu da söylemek gerek. İYİ Parti birkaç ilçe ve belde hariç belediye kazanamadı. Mart 2024’te yerel seçimler var. Ancak İYİ Partililer CHP’ye çok tepkililer. “Hiçbir partinin arka bahçesi değiliz” diyorlar. İYİ Parti Eskişehir Milletvekili Nebi Hatipoğlu’nun attığı tweet çok çarpıcı; “Önümüzdeki yerel seçimlerde bir ‘sağ ittifak’ modeli de olabilir ya da tek başımıza seçime girebiliriz” diyor ve soruyor; “CHP kendi tabanının tam zıddı olan; Saadet, DEVA, Gelecek partileri ile ittifak yapabiliyor da İYİ Parti neden ortak tabanlı olduğu AKP, MHP ile ittifak yapamıyor?”. İYİ Parti’nin, CHP ile olan ittifakını“işlevsiz”, faydadan çok “zarar” getiren bir ortaklık olarak gördüğü çok açık.

Akşener,Fatih Altaylı ile söyleşisinde kesinlikle ittifak yapmayacaklarını net biçimde söylüyor.Haftaya Genel İdare Kurulu (GİK)toplanacak ve bu karar kesinleşecek. İYİ Parti’nin açısından, ittifakın kutuplaşmayı artırdığı ve kendilerini ifade etmeyi zorlaştırdığı bir gerçek. Dahası, HDP’nin seçimde Kılıçdaroğlu’na destek vermesinden dolayı, kendilerinin de “PKK’lı” olarak adlandırılmasından duydukları derin bir üzüntü var. Hiç hak etmedikleri halde, bu PKK’lı suçlamasıyla MHP’ye kaptırdıkları milletvekilleri var.

İttifak yapmama kararı çok “riskli” bir karar. Akşener; bu kararın sadece CHP’nin değil, İYİ Parti’nin de aleyhine olabileceğinin farkında. Ne pahasına olursa olsun, her yerde kendi adaylarını çıkaracaklarını ve halkın kararına şimdiden razı olduklarını söylüyor. Gerekçesini de şu sözlerle açıklıyor; “Biz ayrı bir partiyiz. Biz iki yumruk arasında sıkışmak için yola çıkmadık. Biz 3. Yol olmak istedik. İttifak içinde olmak, bu hedefe uluşmaya en büyük engel. Bundan sonra hedeflerimiz doğrultusunda, kendi başımıza kararlı biçimde ilerleyeceğiz”.

Akşener’in, İmamoğlu ve Yavaş için; “Onlar milletin” talebini değerlendiremediler. Onları övebilirim, ama biz “kendi” adaylarımızla yol alacağız” demesi de çok dikkat çekici. Son bir sözü var ki, CHP yönetiminin keyfini tam “kaçıracak” nitelikte; “Biz bu partiyi, CHP’nin adayları seçim kazansın diye kurmadık”. İYİ Parti kendi ifadesi ile “kuruluş ayarlarına” dönüyor. Bu kararla; CHP’nin başta İstanbul ve Ankara olmak üzere, bazı metropol belediyelerini“kaybetmesi” çok ciddi bir olasılık.

Önümüzdeki yerel seçimlerde, partilerden çok “adaylar” öne çıkacak, partiler değil “adaylar yarışacak”. Hemen her yerde böyle olacak. Bu nedenle siyasal partiler, seçmenin “beklentilerini” anlamak ve bunları karşılayacak “adayları” bulmak zorundalar. Doğru olan da bu zaten. Çünkü belediye başkanı uygulamacıdır ve halkın sorunlarını çözmek için seçilir. İşi siyaset yapmak “değildir”. Bu nedenle “liyakat” sahibi kişiler aday yapılmak zorunda. Yoksa “genel merkez” ya da “güdümlü örgüt” destekli, çoğunluğu “kerameti kendinden menkul” kişileri aday yaparak seçim kazanmak“kolay” değil. Özellikle, ittifakların olmayacağı yeni siyasi iklimde “hiç kolay” değil.

Tuygan ÇALIKOĞLU