Ekolojik yıkım hızla gözümüzün önünde ilerliyor. Fosil yakıtların önemli ölçekte yarattığı Karbondioksit salımı bütün bilimsel açıklamalara, anlaşmalara(!)  rağmen dünya çapında her yıl artıyor, ekosistemler hızlı bir şekilde tarumar ediliyor. En azından son otuz yıldır dünya insanı ve hükümetler bu yıkımların farkında ola ola bırakın yıkımı durdurmayı aksine, ateşin altına sürekli odun atmaya devam ediyor. Uluslararası iklim anlaşmaları bir türlü uygulanamıyor. Fosil yakıt şirketleri “iklim krizi” konusundaki verileri yalanlamak için bazı medya kanalları ile bazı siyasetçiler ve hükümetleri fonluyor. Toplumu sabote ediyor, güçlü lobi faaliyetleriyle bağlayıcı kararların alınmasını engelliyor. Ne hükümet ne muhalefet başta fosil yakıtlar olmak üzere, doğa tahribatları, madencilik faaliyetleri, orman yıkımları ve yangınları, atıkların toplanması ve depolanması, seller ve heyelanlar karşısında gerçekçi ve ikna edici sürdürülebilir ekonomik plân ve programlar, politikalar üretemedikleri gibi günlük çabalarla idare etmeye çalışıyor, yıkımı seyrediyor. Hükümet ve muhalefet, sanayiciler, finansçılar, şirketler,  ekonominin büyümesinden ve büyüdükçe “büyümek” konusunda hemfikirler.

Kapitalist ekonomi büyümeye bağımlı bir sistem. Niye? Çünkü “ekonomi büyümezse durgunluk olur, borç büyür, işsizlik olur, piyasalar çöker, ticaret darbe alır, ev araba alamaz oluruz, krizlere düşeriz” olurmuş! Bundan dolayı da farklı ideoloji, farklı programları olsa da görüyoruz ki, siyaset kurumlarımız “büyüme” konusunda açık ya da kapalı birbirlerinden farklı değiller. (Ormanın kesilip kesilmemesi jandarmayla/polisle yöre insanın arasındaki bir sorun oluyor! Ayrıca yine sorun yok: Kesilen ormanın yerine daha fazlasını dikecek şirketlerimiz var! Zaten yenilenebilir enerji konusunda da rüzgâr fırıldaklarımız, güneş enerjisi tarlalarımızda her geçen gün kapasitelerini artırıyor. Arabalarımız artık elektrikle, suyla gidecek.) Bütün bunlar olurken şöyle de bir gerçek var: On yıl içinde dünyadaki salım miktarını yarıya düşürmek ve 2050’ye kadar da fosil yakıt tüketimini sıfırlayabilmek gerekiyor ekolojik yıkımı önüne geçebilmek için, ama bilim insanları “Ekonomiyi büyütmeye devam edersek iklimdeki 1,5 derece hedefini hatta 2 derece hedefini tutturamayız.” diyor. Büyüme demek daha fazla enerji demek. Aradaki farkı kapatabilecek yeterli düzeyde yenilenebilir enerjinin ise bu kısa sürede devreye girmesinin de mümkün olmadığı biliniyor.

Bilim insanlarının, yüzde yüz temiz enerjiye sahip olunsa bile bu enerjinin nasıl kullanılacağına yönelik ayrıca endişeleri var.“Bu enerji yine yer altından kaynak çıkartımın da, üretim süreçlerinde kullanılacak. Temiz enerji salımlarla baş etmekte işe yarayabilir, ama ormansızlaşmayı, denizlerdeki aşırı avlanmayı, toprak yitimini, toplu yok oluşu tersine çevirecek bir işleve sahip değil. Temiz enerjiyle beslenen büyüme takıntılı bir ekonomi bizi ekolojik felakete doğru götürmeye devam edecektir.” tespitini yapıyor bilim.

Çözüm, sorunu yaratan gelmiş geçmiş bütün iktidarlar ile son yirmi yılda “büyüme”yi temel alan politika ve uygulamalar gerçekleştiren iktidar ve buna karşı politikalar oluşturmayarak ekolojik yıkıma destek olan siyasi muhaliflerden geçiyor. Toplum ekolojik yıkıma karşı her yerde sesini çıkartıyor, çevreyi savunuyor. Daha iyi bir dünya istiyor. İktidar ise, ekonomiyi daha güvenli, adil ve hakkaniyetli bir şekilde canlılar dünyasıyla dengeli bir hale getirecek karar süreçlerini oluşturmak ve işbirliği yapmak durumundadır. Oluşturulacak müzakere süreçlerinde ve kararlarda siyasi muhalefet, STK’lar ve çevreci hareketlere de yer verilmelidir. Bu durum gerçekleştirilmediği sürece “büyümecilik” daha da büyük sorunlara yol açacak ve şu anda yaşadıklarımızdan birkaç misli felaketle (2030’a gelmeden) çaresiz baş başa kalacağız çünkü; ekolojik yıkımdan en çok etkilenen bölgenin içindeyiz.