2015 yılı Çanakkale Savaşlarının 100. yılıydı. Bu amaçlı 2013 den itibaren hızlanan bir telaş gözlenmekteydi. Valiler ve bürokratlar bu yıl dolayısıyla atanıyor, işe yaramayanlar yerinden ediliyordu. Bizzat savaşın cereyan ettiği Gelibolu Yarımadasının güney bölümleri "Milli Park" statüsünden çıkartılıp, kıvrak ve acil karar alma ve yatırım yapma becerisine kazandırılmak için "Alan Başkanlığı" statüsüne çevriliyordu.

Belediyeler ve Yerel yönetimler, kentin para örgütü olan Ticaret ve Sanayi Odası konuya dair bir yarış içine girerek, kaynak saçma ve ortaya karışık, absürt bir sürü anlamsız eylem yapma yarışına giriyordu. Ha keza kentin özellikle sermaye çevrelerinin birlikteliğini sağlayan işadamları dernekleri başta olmak üzere, meslek örgütleri ve tematik kanlı/canlı vatanperver dernekleri önerileri gırla giden e daha çok nemalanmayı hedefleyen çalışmalarını yoğunlaştırıyordu. Aynı nemalanma konuya dair mürekkep yalamış bazı akademisyen ve uzmanda da gözleniyor, herkes kamu kaynaklarından pay almak için projeler döktürüyordu.

Olayın bir başka boyutu olan 100 yıl önceki Ermeni meselesine dair, elindeki Çanakkale kozunu kullanan büyyyük iktidar, 18 mart ve 25 nisan tarihlerindeki resmi kutsamalarla, 100 yılın dibine abdest suyunu döküverdi ve her şey bitti.

Dolayısıyla 100 yıl ve Çanakkale meselesinin yerelde çıkarsal kullanımı iktidar çevreleri tarafından yapıldı. Kullanıldık eyy Çanakkale. Zaten iktidarlar tüm durumları lehine çevirecek ve kendi çıkarı için kullanacak anlayışı harekete geçirmek için bütün gün düşünür ve taşınırlar.

Tabii ki durum bununla bitmiyor; 2015'in 2. yarısı özellikle son çeyreği 100 yıl öncesinin savaşlarını aratmayacak durumlara dönüştürüldü. Ülkenin doğu ve güneyindeki yerleşimler ile bu bölgenin sınırlarındaki ülkelerinde her taraf kan gölüne çevrildi ve milyonlarca insan yerinden yurdundan edilerek göç ettirildi. Kentler kullanılamaz hale getirilip, bütün sokaklarına çıkılmaz hale geldi. Bu hal 2015'e veda edip, 2016'yı karşıladığımız şu günlerde tüm şiddetiyle devam ediyor ne yazık ki...

Savaş halinden, kuşkusuz savaşı yaşayan coğrafya doğrudan ve en ızdıraplı şekilde etkilenmektedir. Bu halin etkisi başta Türkiye coğrafyası olmak üzere, Doğu ve batıdaki tüm insanları da dalga dalga etkilemektedir. Yani hepimiz savaş halini ve sonuçlarını 100 yıl sonra tekrar yaşamaktayız.

Ne kadar hazin bir durum. 2015 yılını 100 önceki savaş, savaşa bağlı göçler ve kötü sonuçlarını hatırlayarak, "bir daha olmasın" üzerine kurgulamıştık. Bu kötülükleri anma yılını kapatırken, ne yazık ki daha fazla kötülüklerin içinde bulduk kendimizi...

Savaş yerine barış isteğimiz, göç yerine birlikte yaşama özlemlerimiz, başta çocukların ölmediği bir gelecek dileğimiz yok olup gitti. Şimdi bu topraklarda yaşayan bütün insanlar umutsuz ve mutsuz. Yazık...

Sahi 100.yıl nereye kaçtı?