Dünyanın en değerli şirketi olan Apple kurucusu Steve Jobs’u dinlediniz mi? Bilmiyorum. İki konuşmasını internetten  izledim.  Tavsiye ederim.
 

Mutlaka, kısa filmini google’den izlemelisiniz. Birisi üniversite mezuniyet törenindeki yaptığı konuşma. Diğeri şirket yöneticilerine yaptığı konuşma.
 

Şirket yöneticilerine yaptığı konuşmada çok havalı..

Diyor ki;
“Şimdi size göstereceğim ürünü, dünyada ilk kez siz göreceksiniz”
 

Dünya da ilk kez..!
 

Ne kadar şanslı..

Bu havalı söylem, dünya da kaç kişiye kısmet olabilir.?

İşte, dünyada benzeri olmayan işler yapması sonucu bugün Apple piyasa değeri (zaman zaman inip çıksa da) 700 milyar dolar. Yani Türkiye bütçesine yakın.
 

75 milyonluk bir ülke kadar büyük olmak, nasıl bir duygudur acaba.?

İnovasyon dediklerine en güzel örnek bu olsa gerek..

Diğer konuşması, kendisinin de eğitim aldığı Stanford Üniversitesinde yaptığı konuşma.
 

“Ben üniversiteden hiç mezun olmadım” diye söze başlıyor.

“Bugün sizlere hayatımdan  3 hikaye anlatacağım.. hepsi bu.. Büyütülecek bir şey yok” diyerek, konuşmasını sürdürüyor.

İlk hikaye noktaları birleştirmekle ilgili..

Emekçi bir aileye evlatlık verilmiş. Ailesi üniversiteye yazdırdıysa da, bütün birikimlerini okula yatırdıklarından, Jobs üniversiteyi bırakmış ve “Hayatımın en doğru kararlarından birini verdim” diyor.

“Üniversiteyi bırakmamış olsaydım, bu buluşları hiç bir zaman yapamayacaktım” diyor.

İkinci hikâyesinde ise; Apple kuruluşunu anlatıyor.

Apple’ı 20 yaşındayken evlerinin garajında kurmuş. Ancak, anlaşmazlıklarından dolayı ortağı ile ayrılmış ve 30 yaşında şirketten kovulmuş. Kendi çalışmalarını başlatmış.

“Yaptığım işi halen sevdiğimi anladım. Yeniden çalışmaya başladım.”
 

“Apple’den kovulmamış olsaydım bunları yapamazdım” diyerek, sevdiğiniz işi yapmaya çalışın, tavsiyesinde bulunuyor. Eğer bulamadıysanız aramaya devam edin.

Yılmayın..

Apple’den ayrı geçirdiği sürede yeni buluşlar için çalışıyor.

Sonra tekrar eski ortakları ile bir araya gelerek, güçlerini birleştiriyorlar. Daha büyük başarılara imza atıyorlar ve dünyanın en bilinen markası oluyorlar.

Üçüncü hikâye ölümle ilgili ilginç bir söylemle başlıyor.

“Her gün aynaya bugün son günüm olsaydı, normalde bugün yapmak istediğin işleri yapar mıydın?” diye soruyormuş.

Pankreas kanserine yakalandığında doktorlar kendisine 3-6 ay arası ömrün kaldı dediğinde; “Çocuklarınıza 10 yıl içinde söyleyeceklerinizi birkaç ay içinde söylemek nasıl bir duygu?” diye belirtiyor.

Buna rağmen ölümle ilgili;

“Ölüm hayatın en güzel icatlarından birisi. Yenilere yer açmak için eskilerden kurtulmanın tek çaresi” ve “Ölüm faydalı ancak entelektüel bir kavram” diyor.

Allah rahmet eylesin. Pankreas kanserini yenemedi. Genç yaşta vefat etti.

“Kalbiniz ve sezgileriniz ne yapacağını bilirler. Kalbinizin sesini ve sezgilerinize güvenin” diyerek..

Öğrencilere yaptığı son konuşmada, son sözü ise;

“Aç kal,  budala kal”