Ev sahibimiz İzzet amca 70’li yaşlarındaydı. Komşuyduk aynı zamanda, üst katımızda otururdu. Elektrik, su, vergi, sigorta makbuzlarını özenle sakladığı dosyaları vardı. Renkleri solmuş bazılarının faturalar, makbuzlar 10-15 yıl öncesine gidiyor.  “En az 10 yıl öncesini saklarım bu faturaları. Bazılarını daha da uzun saklarım. Çünkü bu memlekette neyle karşılaşacağın belli olmaz evladım.” derdi.

Aklımın bir köşesinde kalmıştı söyledikleri. Epey sonra ben de evle ilgili elektrik ve su faturalarını saklamaya başlamıştım bir dosya içerisinde. Bir zaman sonra “manyak mısın sen oğlum, ne lüzumsuz işlerle uğraşıyorsun. Bir problem çıkarsa adamlarda kayıtları var zaten” deyip bu işten vazgeçtim. Ne kadar makbuz fatura varsa hepsini yırttım attım. 

Sen misin yırtıp atan?

2018’in son günlerinde evde su kesildi. Kartımızda hazır su var. Taktık. Sayaçta bir kımıltı yok. Kısa bir süre sonra “pil bitti” yazısı çıktı. Ee, ne yapacağız? Pil mi almamız lâzım? Belediye su işlerine kartımızı alıp gittim. Bir çalışana durumu anlattım. Kartı takıp baktı, “10 ton su var dedi”. İyi. “Sayaçta ne yazıyor” dedi. “Pil bitti yazıyor” dedim.  “Sayacı değiştireceksiniz, onların pili yok çünkü. Yeni sayaç alacaksınız”. Oysa bir sayaç almıştık, sonra kısa bir müddet sonra o sayaçların değiştirilmesi gerektiği ortaya çıkınca gidip yeni sayaç almıştım daha 6-7 sene önce. Şimdi yeniden yeni sayaç alacaktık! Alacağız mecburen; pil yokmuş çünkü? (Arabaların aküsü bitince iyi ki arabayı değiştirmek zorunda kalmıyoruz!) Nerden alacağız? Söyledi çalışan arkadaş. Süreci tarif etti, “kartınızda bir problem yok suyunuz var” dedi. “Biz şimdi bir görevli gönderip, sayacınız kontrol ettirip, ona göre işlem yapacağız. Pili bittiyse sayacı söküp direk bağlantı yapılacak suyunuz akacak. Yılbaşından sonra şurdan sayaç alıp buraya getirin, işlemlerini yapalım sayacınızı takalım” dedi. Ayrıldım. 4-5 saat sonra belediyeden gelen bir ekip sayacı söktü, suyu direk bağladı. Ve bundan sonraki işlemin nasıl olacağını da gelen görevliler anlattılar; tamam anlaştık.

Yılbaşından bir-iki gün sonra Kentsel Hizmetler’den 450 lira verip yeni bir sayaç aldım ve üst kata tekrar gittim sayaçla birlikte.  Bu kez başka bir görevliye düşmüştüm. Anlattım. İşlemler yapıldı. Yeni kart verildi. Hatta eski kartımı da “yedek” yaptı “bir problem olursa” diye. Teşekkür ettim. “Şimdi bu yeni kartta on ton suyumuz var di mi” diye sordum. “Aktarıldı” dedi görevli. Ve sayacımızı takmaya arkadaşların geleceğini söyledikten sonra “işlem tamam” diyerek ayrıldım.

7 Ocak’ta eve gelen görevliler sayacı takarlar. (Evde yaşlı kayınvalidem var.) Görevliler sayacı taktıktan sonra beni aradılar. “Sayacı taktık efendim” dediler. “Sağolun. Su akıyor mu” dedim. “Sayaç bağlı ama akmıyor, kartınız var mı” dediler. Tarif ettim, kartın yerini. Buldular. Taktılar. “Bu kartta su yok efendim” dediler. (Hastanedeyim, sıra bekliyorum) Bu kez yedek kartın yerini tarif ettim. “Bunda da su yok efendim” dediler.  Hastanedeyim. Evde su da yok şimdi. Yavaş yavaş gerilmeye başladım. “Sizden rica ediyorum, vaktiniz varsa, lütfen o kartlara bi baktırır mısınız yanlışlık olmasın, on ton su olacaktı” dedim. Sağolsun gelen kişi “tamam efendim ben götürüp halledeceğim” dedi.  Aradan 45 dakika geçti üst kattan  aradılar: “Saim bey sizin su taksitlendirmeden borcunuz var bu borcunuzu yatırmadan işlem yapamıyoruz.” Ne borcu? Nerden çıktı? derken “Geliyorum” dedim ve hastaneden işleri yarım bırakıp çıkıp gittim üst kata kart ve sayaç işlemini yapan görevliye.  2009 yılından bir su borcum varmış. “Benim böyle bir borcum yok. Varsa; 2009’dan bu yana her ay su almaya geliyoruz. Ta o zaman neden söylenmedi?” Görevli iyi niyetli. Hep aynı şeyi tekrar ediyor, ama sorunun cevabı yok. Bir doküman çıkartıyor elime tutuşturuyor. Aksini ispat etmem mümkün değil. (Ah İzzet amca ah…) Devlet söylüyorsa tamam. Vatandaş yalan söyler!  “Kartta 10 ton su vardı, yüklendi demiştiniz ama yüklenmemiş” dedim. Sayaç takılcakmış da ondan sonra filan gibi bişeyler söyledi. Uzatmadım…Vezneye giderken “Görevliler ne yapsın sistem de problem varsa!” diye düşündüm. Nice insanların hayatları yok yere karartılıyor ve bir “pardon” bile denmeden sistem aynı yolunda devam ediyorken bana, 143 lira ödetmiş o da ne ki?