Zamanın anlarından biridir ‘şimdi’.

Behçet Necatigil, o ünlü şiirinde  “Sevgileri yarınlara bıraktınız…” derken, şimdinin önemine de vurgu yapar ve devam eder hayıflanarak; “Siz geniş zamanlar umuyordunuz/Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek/Yılların telâşlarda bu kadar çabuk/ Geçeceği aklınıza gelmezdi.”

Hayatımızı ne geçmişe dövünerek ne de geleceğe erteleyerek devam ettiremeyiz. Hayat ‘şimdi’dir oysa şairin dediği gibi; ne geçmiş ne de gelecek değildir.

Yaşanan her anın sonsuz değeriyle, yarının da sonsuz değerlerinin farkına varmamızı sağlar ‘şimdi’ye olan tutkumuz. Önemli olan ne yaptığımız değil nasıl yaptığımızdır. Sanki ilk kez yapıyormuş gibi yapagelmekte olduğumuz şeyleri;  yeniden ve yeniden bir kere daha düşünerek, yeniden keşfederek, birşeyler katarak ya da değiştirerek yapmaktır ‘şimdi’.  Çünkü ne geride kalanı/olanı biteni değiştirebiliriz ne de hâlâ olmamış olanın üzerinde bir etkide bulunabiliriz. Üzerinde etkide bulunacağımız an, içinden geçmekte olduğumuz “el’an”dır; şimdidir. Bu, bizi ne dünden koparır, ne de yarından uzaklaştırır. Tam aksine, bizi özgürleştirir, özgür kılar.

‘Şimdi’ye olan tutumumuz, siyasetin de belirleyeci unsurudur. Yaşamın her alanına nüfus eden, etkide bulunan siyasetin oluşturduğu yaşam koşulları ve yönetim içeriği, dünkü “şimdilerde” yapılanların ya da yapılamayanların bir sonucudur. Bugünün gündemini Cumhurbaşkanı ve AKP iktidarı belirliyor. Parlamento işlevsiz. Toplumun dinamikleri, örgütlü yapıların düşünceleri, eleştirileri dikkate alınmıyor. CHP de, oluşturulan gündemde iktidarın söylediklerini ve yaptıklarını eleştiren bir çizgiyi yıllardır, ısrar ve inatla sürdürüyor! Bir umut, bir güven yaratabilmek,  bir güç olabilmek için CHP artık kendi politikaları ve söylemleriyle gündemi oluşturmalı (gündem için o kadar çok malzeme var ki), toplumsal dinamiklerin önünü açmalı,  siyasal önderlik etmelidir. Bu, sadece merkezi düzeyde değil yerel düzeyde de, her yerelde de toplumsal ve siyasal önderlik ‘şimdi’nin en önemli anlayış ve tutumu haline gelmelidir.

CHP’de Yerel seçimler  nedeniyle iyice öne çıkan bireysel çıkara dayalı ittifak çaba ve kavgaları, bir daha dönmemecesine geride bırakılmalı. Unutulmalı. Siyaset hafızasından silinmeli ve yerine “yeni bir siyaset” anlayışının ikame edilmesi için “şimdiden” çalışılmalıdır.

Toplum gerçeklerinden kopmayan gerçekçi politikalar oluşturulmalı ve uygulanmalı; ekonomide, kültürde, ekolojide, sosyal yaşamın her alanına ilişkin doğru politikalarla, uygulanabilir gerçekçi projeler toplumla yaygın ve derinlemesine paylaşılmalıdır.

Parti çalışmasının ve partili olmanın  temel ilke ve yaklaşımlarının yeniden gözden geçirilmesi ve partinin birkaç kişinin vesayetinden  kurtarılıp herkese açık, herkesin kendisini ifade edebildiği ve yer bulduğu şeffaf bir işleyişe kavuşması zorunludur.   Demokratik ve eşitlikçi bir işleyiş partililerin tümünü kapsamalı, her çalışmada bu özellik kendini göstermelidir.

İşleyiş ve çalışmalarda evrensel, ulusal, yerel, çevresel ve kişisel değerleri içeren bütünlüklü  bir ölçüye sahip olunmalı. Yukarıdan aşağıya evrensel değerlerden kişisel değerlere uzanan bu ölçü; çalışmalarda aşağıdan yukarıya yani, kişiselden evrensele giden bir hat olarak izlenmeli. Meselelere bu çerçeveden yaklaşamazsak dibe vururuz. Bocalarız. Bugün böyle, yarın şöyle deriz, yaparız. Kafamızı bir o yana, bir bu yana sallar dururuz. “Bizimkiler”, “onlar”, “bunlar”, “şunlar” diyerek fırıldak gibi döneriz/döndürülürüz.

Ölçüyü elinden bırakmayarak bir nefer gibi tabandan, dipten çalışmayı becerebilmek; “onun”, “bunun” tebaası olmadan, partinin toplumsal bağlarını/ilişkilerini geliştirerek  değerlere bağlı üyeleriyle parti, ancak bir güç haline gelebilecektir.

Şimdi CHP’nin ihtiyacı olan kişisel değerlerin bu partide, kimseye tâbi olmadan kendilerini yeniden üretmesine ve çoğaltmasına fırsat verecek imkânların sağlanmasıdır.

Şimdi yapmıyorsak, gelecekteki ‘şimdi’lerimize geçmiş olsun.