Yeni Meclis, 22 Ekim 1965 günü çalışmalarına başladı. Meclis Başkanlığı’na Ferruh Bozbeyli seçildi. 23 Ekim’de Adalet Partisi Genel Başkanı Süleyman Demirel hükümeti kurmakla görevlendirildi.  11 Kasım 1965’te Süleyman Demirel Hükümeti Türkiye Büyük Millet Meclisi’nden 172 ret, 10 çekimser oya karşın 252 oyla güvenoyu aldı.

Bu dönemde Türkiye açısından en önemli sorunlardan birisi Cumhurbaşkanı Cemal Gürsel’in hastalığı oldu. Cumhurbaşkanı Cemal Gürsel, 2 Şubat 1966’da Amerika Birleşik Devletleri Başkanı Johnson’ın gönderdiği özel uçakla tedavi olmak için Amerika’ya gitti. 9 Şubat’ta Cumhurbaşkanı Cemal Gürsel’in sağlık durumu ağırlaştı. Bunun üzerine parti liderleri olası bir cumhurbaşkanlığı krizi karşısında 11 Mart 1966 Genelkurmay Başkanı Orgeneral Cevdet Sunay’ın kontenjan senatörü seçilmesi konusunda anlaşmaya vardılar.  Amerika’da 46 günden beri komada bulunan Cumhurbaşkanı Gürsel, Türkiye’ye getirildi. Başbakanlığın isteği üzerine Gülhane Askeri Tıp Akademisi’nde toplanan 37 kişilik “Müşterek Sıhhi Kurul” 26 Mart 1966’da iki rapor düzenledi. Raporlarda “Cumhurbaşkanı Cemal Gürsel görevine devam edemez. Vücut ölmüştür” yazılıydı. Bu raporlar üzerine 28 Mart’ta Cumhurbaşkanlığı seçimi yapıldı. Cumhurbaşkanlığa kontenjan senatörü Cevdet Sunay Cumhurbaşkanı 461 oyla seçildi. Diğer aday Alparslan Türkeş 11 oy alabildi. 47 oy da boş çıktı.

5 Haziran 1966’da yapılan 52 sandalyelik Kısmi Senato Seçimlerinde Adalet Partisi 35, Cumhuriyet Halk Partisi 13, Millet Partisi, Yeni Türkiye Partisi, Türkiye İşçi Partisi ve Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi birer senatörlük kazandı.  7 Temmuz’da Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay, eski cumhurbaşkanı Celal Bayar’ın cezasını affetti. 14 Eylül’de 219 gün komada kalan eski cumhurbaşkanı Cemal Gürsel vefat etti.

1965-1969 döneminde muhalefet sokağa dökülmesi oldu. Üniversiteler öğrenci eylemleriyle, fabrikalar isçi grevleriyle felç oldu, kırsal kesimde köylülerin toprak işgalleri başladı. 1961–1965 yılları arasındaki koalisyon hükümetleri döneminde gündeme getirilen ve 1966’da sağlanan, eski Demokrat Partililerin affıyla tahliyelerinin, kısa bir müddet sonra bu kez siyasi haklarının da iadesi tartışmalarını yarattı.

Bu süreçte Cumhuriyet Halk Partisi içinde de  “Feyzioğlucular” ve “Ecevitçiler” şeklinde gruplaşma meydana geldi. Parti içinde “sağcılar”, “solcular”, “ilericiler” ve “gericiler” gibi gruplar yöneticilere varlıklarını hissettirmeye başladılar. Cumhuriyet Halk Partisi 18. Kurultayı iki tarafın açık açık savaştığı ama genel başkan İsmet İnönü’nün etkisiyle her iki tarafın parti içinde kaldığı bir kurultay oldu. Bülent Ecevit Cumhuriyet Halk Partisi Genel Sekreterliği’ne geldi. Bu durum Cumhuriyet Halk Partisi’nde de kopma eğilimlerinin baş göstermesine sebep oldu. 28 Nisan 1967’de toplanan 4. Cumhuriyet Halk Partisi Olağanüstü Kurultayı’nda kozlarını son kez paylaştılar ve yapılan tüzük değişikliğiyle Turhan Feyzioğlu ve arkadaşlarının Cumhuriyet Halk Partisi’nden ihraç edilmeleri yolu açıldı. Turhan Feyzioğlu ve 47 kişi 30 Nisan’da Cumhuriyet Halk Partisi’nden istifa ettiler. “Ortanın Solu” ile Cumhuriyet Halk Partisi sadece ideolojik yapısını değiştirmenin yanında, yeni bir kadro ile yeni bir örgüt anlayışı getirdi.

1965 seçimlerinde Türkiye İşçi Partisi’nin Türkiye Büyük Millet Meclisi’ne girmesi de tartışma yarattı. Türkiye İşçi Partisi’nde seçilen milletvekillerinin hiç birisi işçi değildi. Sadece üç milletvekili sendikacı diğer milletvekilleri ise aydın kimselerdi.

Osman Bölükbaşı’nın 13 Haziran 1962’de 29 milletvekiliyle birlikte Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi’nden ayrılarak yeniden Millet Parti’sini kurmasından sonra Ahmet Oğuz, Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi Genel Başkanlığına seçildi. Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi’nin 22–23 Şubat 1964 tarihinde yapılan kongresinde Alparslan Türkeş’e yakınlığıyla bilinen altmıştan fazla politikacı partiye girdi ve parti içinde Türkeş’in etkinliği artmaya başladı. Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi içinde hızla güçlenen Türkeş ekibi, kısa bir müddet sonra partiyi olağanüstü kongreye zorladı ve 1 Ağustos 1965 tarihinde yapılan olağanüstü kongre, Alparslan Türkeş’i genel başkanlığa getirdi. Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi, 8–9 Şubat 1969 tarihinde Adana’da yapılan kongrede Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) adını alırken, parti amblemi de kırmızı zemin üzerine üç hilal olarak değiştirildi. İslam’ın sembolü olan hilal, “üç hilal” olarak Osmanlı medeniyetini ve tarihini temsil ediyordu. Bununla birlikte, aynı kongrede Türkçülüğün sembolü olan “bozkurt” da ihmal edilmedi ve parti gençlik kolları için hilalin kucakladığı bozkurt amblemi kabul edildi. 

2 Haziran 1968’de hem yerel yönetimler hem de Senato üçte bir yenileme seçimleri yapıldı. Bu seçimler diğer seçimlere göre çok gergin geçti. Çıkan olaylarda 15 kişi öldü, 26’sı ağır 47 kişi de yaralandı. Olaylar 20 ilde yaşandı.

Çanakkale, Senato üçte bir yenileme seçimleri grubundaki iller arasında değildi. O nedenle sadece yerel yönetim seçimleri gerçekleştirildi. Belediye Meclisi, seçimler nedeniyle son toplantısını 9 Mayıs 1968 günü yaptı ve çalışmalarını sona erdirdi. Yerel seçimlere giderken Çanakkale’de en sıkıntılı parti Adalet Partisiydi. Belediye Başkanlığı aday adaylığı için Arif Erensoy, Rıfkı Başaran, Zihni Testicioğlu ve Orhan Çoker başvurmuştu. Bu arada Osman Bölükbaşı’nın hayranı olduğu bilinen Hasan Sipahi, Millet Partisi’nden ayrılarak AP girmişti. Avukat Hasan Sipahi, AP’nin Belediye Meclisi listesine Millet Partisi kontenjanı olarak girmek için teklifi kabul etmiş ancak daha sonra bu düşüncesinden vazgeçmiş ve istifa etmişti.  Enerji Bakanı Refet Sezgin ile AP il yönetimi arasında sorunlar bulunmaktaydı. Refet Sezgin Belediye Başkanı aday adayı Arif Erensoy’un adaylığına sıcak bakmamış ve Erensoy, Genel Merkez tarafından veto edilmişti. Zihni Testicioğlu da evraklarını geç verdiği gerekçe gösterilerek değerlendirme dışı bırakılmıştı. Bunun üzerine Arif Erensoy, bağımsız olarak seçimlere girme kararı almış ve AP’den istifa etmişti. Diğer taraftan il teşkilatının Necdi Kumkaleli’nin Belediye Meclis adaylığını kabul etmemesi üzerine listenin başında bulunan Sadi Fenercigil, Yusuf Özer ve Necdi Kumkaleli listeden kendi istekleriyle ayrılmışlardı. Çanakkale Adalet Partisi İl Yönetim Kurulu üyeleri Cafer Çakar, Hasan Topsoy, Cemal Ergan, Ali Kalyoncu ve Mehmet Önal partiden istifa ederek Arif Erensoy’un yanında yer almışlardı. Arif Erensoy, seçim çalışmalarına hemen başlamış ve slogan olarak “Zafer benim değil, saygıdeğer Çanakkaleli hemşehrilerimindir” seçmişti.  Arif Erensoy’un büyük bir seçmen kitlesi vardı. Harmanlık Mahallesi’nde bir kahvehanede yaptığı ilk konuşmasında üç yüz kişi onu dinlemeye gelmiş, trafik sıkışmış, zabıta amiri de kahveciyi oğlunu işten atmakla tehdit etmişti. Adalet Partisi’nin Belediye Başkan aday adayı olan Orhan Çoker ile Rıfkı Başaran ön seçimde aynı oyu almışlar ve kurada Belediye Başkan Adayı Rıfkı Başaran olmuştu. Başaran ilk konuşmasını Hastane Bayırı’nda yapmıştı. Adalet Partisi İl Başkanlığı arabasıyla gençler, Arif Erensoy’a tezahürat yapmışlardı. Fevzipaşa Mahallesi’ndeki vatandaşlar da Erensoy’u desteklerken “Bizim çeşmelerimizi kapatıp, mahalleyi Kerbela’ya döndürenler, bizden oy istemeye gelmesinler” diye Adalet Partili belediyeye sitem etmişlerdi. Adalet Partisi’nden Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Refet Sezgin; Çamdal’da 15 Mayıs günü yaptığı konuşmada “Banka açtık, yurt yaptık, fabrika yapacağız” diyerek “250 milyon liraya Karamenderes Çayı üzerinde yapılacak olan baraj sayesinde bütün Ezine ve Kumkale ovalarının suya kavuşacağını” ifade etmiş ve “Geyikli’de yapılması kararlaştırılan çimento fabrikasının etüdlerinin tamamlandığını” dile getirmiş ve oy istemiştir. Adalet Partisi adayı desteklenmezse yardım yapılmaz diyen Sezgin’e bağımsız aday Arif Erensoy; “Burası aşiretler diyarı değil, Çanakkale’dir” cevabını vermişti. Bakan Sezgin’in konuşmasına Cumhuriyet Halk Partisi de bakanın suç işlediğini ve hakkında işlem yapılması gerektiğini dile getirmiştir. CHP adına konuşan Fuat Gökhan, “Sadrazam düşünceli adamların Çanakkale’de yeri olmadığını” söylemişti. Çanakkale’de en son propaganda çalışmalarına başlayan CHP, bütün kadrosuyla sahaya inmişti. CHP’nin Çanakkale Belediye Başkan adayı Reşat Tabak’tı. CHP’den aday adayı olan İzzet Melih Dilmaç, Turan Özdemir ve Reşat Tabak’tı. CHP’de yapılan ön seçimde Reşat Tabak 31 oy, İzzet Melih Dilmaç da 30 oy almış ve bir oy fazla alan Reşat Tabak CHP’nin Çanakkale Belediye Başkan adayı olarak belirlenmişti. Turan Özdemir ise 19 oy alabilmişti.  Reşat Tabak, bir ara parti içi sorunlar nedeniyle adaylıktan çekildiğini belirtmişse de daha sonra arkadaşları kendisini ikna etmişlerdi. Reşat Tabak, seçim çalışmalarına başlarken, yapacağı işleri içeren bir beyanname yayınlamış ve bunların senet olduğunu dile getirmişti. Reşat Tabak’ın bu davranışından sonra AP Adayı Rıfkı Başaran ve daha sonra da bağımsız aday Arif Erensoy birer beyanname ile yapacaklarını halka deklere etmişlerdi.  Bağımsız iki aday daha vardı. Bu kişiler; Mehmet Salih Tanyel ve Sait Çamer’di. Sait Çamer, seçimi büyük farkla kazanacağını iddia ediyordu.

Çanakkale'nin il ve tek Kadın Milletvekili Zekiye Gülsen'in Öz Geçmişi

Türkiye İşçi Partisi’nin Çanakkale Belediye Başkan adayı Şerafettin Gökhan’dı. Onun toplantıları sessiz ve sakin geçiyordu. Kendisi bir sarraf dükkânında çalışıyordu. O da on maddelik bir program açıklamıştı. CHP’den ayrılanlar tarafından kurulan Güven Partisi’nin Çanakkale Belediye Başkan adayı ise Mustafa İzzet Çetin’di. Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi ile Millet Partisi bu seçimlerde Çanakkale’den belediye başkanı adayı göstermemişlerdi. Seçimler sırasında en dikkat çeken olay, AP belediye başkan adayı Rıfkı Başaran’ın mitinglere at sırtında gelmesi ve tekrar at sırtında dönmesi olmuştu. Seçimler öncesi bağımsız aday Arif Erensoy, “Seçimleri ya Reşat usta ya da ben kazanacağım. İkimiz de ustayım” diyordu.

2 Haziran 1968 Pazar günü yapılan belediye başkanlığı seçimini CHP adayı Reşat Tabak sekiz oy farkla kazanmıştı. Belediye Meclisi’ne AP 11, CHP 11, MP 3 üye ile girmişlerdi. Seçimlerde AP 1324, CHP 1863, Bağımsız Arif Erensoy 855 oy almıştı. İlçelerden Biga, Karabiga, Gelibolu, Bayramiç, Çan, Ayvacık, Yenice, Çardak, Umurbey ve Gökçeada’yı AP, Bolayır, Evreşe’de CHP ve Ezine, Dimetoka, Eceabat, Bozcaada ve Lapseki’de Bağımsızlar seçimleri kazanmışlardı. Çanakkale genelinde AP 10, CHP 3 ve bağımsızlar 5 belediye başkanlığı kazanmışlardı. Bağımsız aday Arif Erensoy, seçime itiraz etmiş ancak Esat Yunatçı başkanlığındaki İl Seçim Kurulu itirazı incelemiş ve reddetmişti. Yeni belediye başkanı Reşat tabak da 6 Haziran günü görevine başlamıştı.

Bu seçimlerden yaklaşık on sekiz ay sonra milletvekili genel seçimleri yapılmıştı. Bu seçimler için Adalet Partisi, adaylarını ön seçimle belirlemişti. 31 Ağustos 1969 Pazar günü yapılan ön seçimde; Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Refet Sezgin 1520, Ankara milletvekili Kemal Bağcıoğlu 1240, Çan eski belediye başkanı Mesut Önür 1113, Ankara’da öğretmen Zekiye Gülşen 634 ve milletvekili Ahmet Nihat Akay 500 oy alarak milletvekili adayı olmuşlardı. 1 Ekim 1969 Çarşamba günü Çanakkale ve Ezine’ye Soma’dan elektrik gelmeye başladı. Bu Enerji Bakanı Refet Sezgin’in bir seçim rüşveti olarak değerlendirildi. Çanakkale’de ilk açık hava mitingini 6 Ekim günü CHP Genel Sekreteri Bülent Ecevit yapmıştı. AP de Ezine’de açık hava mitingi düzenlemişti. MHP listesinden milletvekili adayı olan Arif Erensoy da ilçe ilçe dolaşarak halka partisinin görüşlerini anlatmıştı. Güven Partisi’nden Ahmet Demiray ise 3 Ekim 1969 günü belediye hoparlöründen bir propaganda konuşması yapmıştı.

12 Ekim 1969 tarihinde yapılan seçimlerde 14.788.552 seçmenden 9.516.035’i oylarını kullandı. Geçerli oyları sayısı 9.086.296’dır. Seçime katılma oranı % 64.3’tü. Adalet Partisi % 46.5 oyla 256 milletvekili kazanmış ve tek başına iktidar olmayı sürdürmüştü. Cumhuriyet Halk Partisi 143, Güven Partisi 15, Bağımsızlar 13, Türkiye Birlik Partisi 8, Yeni Türkiye Partisi ve Millet Partisi 6’şar Türkiye İşçi Partisi 2 ve Milliyetçi Hareket Partisi 1 milletvekilliği kazanmıştı.

Çanakkale’de Adalet Partisi 70.265, Cumhuriyet Halk Partisi 32.745, Güven Partisi 3.740, Millet Partisi 1.333, Milliyetçi Hareket Partisi 4.521 ve Türkiye İşçi Partisi 2.706 oy almıştı. Bağımsız adaylardan Yenice Müftüsü Hüsnü Yılmaz 5.350, Fikri Yıldırım 238 ve Latif Karagöz 183 oy alabilmişlerdi. Bu oylara göre Adalet Partisi’nden Refet Sezgin, Kemal Bağcıoğlu, Mesut Önür ve Zekiye Gülşen, Cumhuriyet Halk Partisi’nden de Mustafa Çalıkoğlu milletvekili seçilmişlerdi. 12 Ekim 1969 seçimlerinde ilk kez Çanakkale’den bir kadın milletvekili Millet Meclisi’ne seçilmişti. Bu kişi, öğretmen olan Zekiye Gülsen’di ve bir sonraki seçimlerde de yine milletvekili olacak ve bugüne kadar başka bir kadın Çanakkale’den milletvekili seçilemeyecekti. Aday olan Yenice Müftüsü Hüsnü Yılmaz ise seçilememişti.