Çanakkale’de kara yolu seyahati cumhuriyetin başlarında çok zordu. 1929’da Çanakkale-Balıkesir yolu yapılmaya başlandı. Bu yolun açılması ve yapılan şikâyetleri bizzat Mustafa Kemal yerinde incelemişti.

İşte böyle kara ulaşımının zor olduğu bir dönemde bugün ismini unuttuğumuz ancak Çanakkale’nin sosyal hayatına renkli bir kişiliğe sahip olan Doktor Nihat Bey, Eczacı Şevket Bey ve Belediye Komiseri Hüsnü Beyler avcılık ve sporla yakından ilgili kimselerdi. Bu üç kafadar yıllarca -1930’lu 1940’lı yıllarda- av şölenleri ve futbol müsabakaları düzenlerlerdi. Bu şölenler ya Havuzlar’da ya da Hacıpaşa Çiftliği’nde yapılırdı. Eczacı Şevket Bey Ezine Spor ve Avcılar Kulübü’nün de başkanıydı. Kulübün yönetim kurulu üyeleri Belediye Komiseri Hüsnü, Eczacı Şevket, Tapu Memuru Adil ve Fotoğrafçı Yahya Beylerdi.

Tarih 13 Eylül 1934 Perşembe’yi gösteriyordu. Ezine Spor Kulübü’nün faaliyet gösterdiği iki alan olan av ve futbol şubeleri sporcularını yanlarına alan Dr. Nihat, Eczacı Şevket ve Belediye Komiseri Hüsnü Beyler Tüccar Şükrü Bey ve Hüseyin Beylerin de yardımlarıyla Türk Bayrağı ve kulüp bayraklarıyla süslü bir otobüsle Belediye Başkanı Cemal Bey’in de içinde bulunduğu dört idareci, on bir oyuncu ve beş yedek oyuncuyla yola çıktılar. Kafile saat 08.30’da Ezine’den neşe içinde yolculuğa başladı. Güzel şose yolunu ve köy yollarını takip ederek Ayvacık’a geldiler. Yola Sonbaharın güzelliği vurmuş, güzel çam konusu insana güzel bir ferahlık vermişti.

Çarıksız Köyü’nün çamlar arasındaki mezarlığı, insanı içinde yatanlara gıpta ettiriyordu. Ayvacık’ta bir çay içildikten sonra Ayvacık Spor Kulübü’nün Başkanı Şükrü Bey de gruba katılarak, Geme Deresi’ni aşan kafile, Ayvacık Kaymakamı Hikmet (Yavuz) Bey ve köylülerin çalışmalarıyla kayalar kırılarak açılan yola girmişti. Burası “Nusratlı Köyü Bayırı” diye meşhurdur. Bu bayır, o sırada sinirlerine hâkim olamayanların inebileceği bir yol değildi. Sarp, taşlık ve dimdik bir yoldu. Fakat etrafının manzarası o kadar güzeldi ki, seyre doyum olmuyordu. Uzaktan Edremit Körfezi’nin lacivert suları görülüyordu. Bu bozuk yol beş kilometrelik bir yoldu ama yüzeli kilometreye bedeldi.

Aracın içinde bulunanların hepsinin rengini sarartmaya yeterdi. Futbolcu Hüsnü’nün megafonla yaptığı şakalar diğer futbolcuları bozuk yolun etkisinden kurtaracaktı. Maalesef bugün de aynıdır. Burası bitince Küçükkuyu’ya inilir. Denizin güzel dalgalarıyla kucaklaştığı temiz ve uzun bir sahil boyunca gidilir ve yol boyu zeytinliklerle kaplıdır. Burası Çanakkale’den daha gelişmişti. İskeleleri sağlam ve hareketliydi. Mıhlı Çayı asırlık çınar ağaçlarıyla koyu bir yeşillikle örtülüydü. Futbolcu kafilesi burada öğle yemeği molası verdi. Futbolculardan Alaattin ve Celal yemek rekorunu kırmaya çalışıyorlardı. Futbol bölge sorumlusu Mustafa Bey de az yediğini iddia etmesine karşın iki kişilik porsiyonu tek başına bitirmişti. Yemekten sonra futbolcular yeniden yola koyuldular.  Narlı ve Altınoluk köylerinin güzel birer iskeleleri bulunuyordu. Ayazma Deresi’ndeki kahvede taş molası verildi. Bu sırada köylüler mevcut taş köprüyü genişletip kaldırım yapıyorlardı. Akçay-Edremit arasında demiryolu ve buna paralel şose uzanıyordu. Nihayet Ezine Spor Kulübü futbolcuları ve yöneticileri Edremit Spor Kulübü’nün binasına ulaştılar. Futbolcular ve yöneticiler misafirlerini bekliyordu. Akşam kulüpte ziyafet verildi ve konuşmalar yapıldı.

14 Eylül Cuma günü, futbolcular Edremit’i gezdiler. Edremit’te yeni zeytinyağı fabrikaları açılmıştı. O sıralar Edremit eşine az rastlanır güzel bir kasaba, bol ağaçlı, güzel yolları ve belediye parkı olan bir yerdi.

Saat 16.00’da futbol sahasında toplanıldı. Sancak merasimi yapıldı. Edremit ve civarının en iyi futbolcularından oluşan karma futbol takımı ile Ezine Spor arasında maç başladı. Maç çok samimi ve kurallara uygun şekilde gerçekleşti. Her iki takımın oyuncuları da kibarca oynadılar. Birinci yarı 0-0 sona erdi. İkinci yarıda Edremit Spor bir penaltı kazandı. Edremitli Mustafa penaltıyı gole çevirdi ve maçtan Edremit Spor 1-0 galip ayrıldı. Ama bu önemli değildi. Önemli olan dostluktu.

Cuma akşamı Edremit Muallimler Birliği misafir takım şerefine mükellef bir ziyafet verdi. Ziyafette Öğretmen Abidin Bey güzel bir konuşma yaptı. Ezine Spor kafile başkanı Cemal Bey de bu konuşmaya güzel bir konuşma ile cevap verdi. Ziyafetten sonra futbolcular hep birlikte sinemaya gittiler.

Çanakkale’ye dönüş 15 Eylül Cumartesi sabahı 08.30’da başlamıştı. Güzel bir şose ile Edremit’e bağlanan Havran’a uğrayan futbolcu kafilesi buranın güzelliğine ve pazarının canlılığına hayran kalmıştı.

Dönüşte yine tırmanış başlamış ama bir de araç yokuşta çekmeyince sporcular iterek ve büyük yorgunlukla Nusratlı Bayırı’nı aşabilmişlerdi. Bütün güzellik ve zevk kaybolmuştu.

Maalesef aradan seksen iki yıl geçti, hala Çanakkale-Küçükkuyu arasındaki Nusratlı yokuşunda Yaz mevsiminde santim santim ilerliyorsunuz. Doğa güzel ama Çanakkale’nin yollarıyla bu güzelliklere ulaşmak zor hatta neredeyse imkânsız…